Świętokrzyski Park Narodowy został utworzony w 1950 r. jako trzeci z 23 parków narodowych w Polsce i jedyny w województwie świętokrzyskim. Położony jest w centralnej części Gór Świętokrzyskich i obejmuje: Pasmo Łysogór (z najwyższym szczytem Łysicą – 614 m n.p.m.) i Łysą Górą (595 m n.p.m.), część Pasma Klonowskiego (z górami Psarską i Miejską), Doliny Wilkowskiej i Doliny Dębniańskiej, a także trzy eksklawy – Chełmową Górę, Serwis-Dąbrowę i Skarpę Zapusty. Obecnie teren Parku zajmuje obszar 7632,34 ha.

Na terenie Świętokrzyskiego Parku Narodowego znajduje się 5 obszarów ochrony ścisłej. Świętokrzyski Park Narodowy jest parkiem typowo leśnym, w którym lasy zajmują 95% jego obszaru. W większości są to lasy jodłowo – bukowe. Najbardziej charakterystycznym elementem przyrody nieożywionej Parku są gołoborza. Nazwa gołoborze pochodzi od ludowego określenia „gołe od boru”, pozbawione lasu i oznacza charakterystyczne rumowiska skalne  otoczone lasem, występujące na zboczach Łysogór. W granicach Parku oprócz gołoborzy możemy zobaczyć również ciekawe wychodnie skalne na Bukowej Górze w Paśmie Klonowskim czy przed bramą klasztorną na Świętym Krzyżu.

Na terenie Świętokrzyskiego PN w ramach europejskiej sieci Natura 2000 utworzono specjalny obszar ochronny  siedlisk „Łysogóry”. Chętnych do zgłębiania wiedzy przyrodniczej pracownicy Parku zapraszają do Muzeum Przyrodniczego na Świętym Krzyżu oraz do Ośrodka Edukacyjnego w Bodzentynie.